Ik ging naar Zwolle om de Kunst te zien

 

Om met Martinus Nijhof te spreken: Ik zag de nieuwe kunst.
Onder het treffende thema “Vrijheid” heeft de zeer gerespecteerde criticus Hans den Hartog Jager een uniek overzicht bij elkaar gebracht. Hij noemt het “Vijftig kernkunstwerken van de afgelopen 50 jaar.” Maar ik was niet onder de indruk.

 

Lovende recensies, een prachtig boek bij de expositie, kunstenaars van naam bijeen gebracht, respect alom. En ook een grote toeloop van bezoekers. Want de belofte is groot. Maar ik was niet onder de indruk.

 

Er is nogal wat gebeurd de afgelopen 50 jaar. Terecht dat zoiets aandacht verdient. Van de ‘roaring sixties’ tot ‘the milennials’ lijkt een eindeloze tijd van turbulentie en vernieuwing. Zelden werd in de kunst in zo’n korte tijd zoveel geëxperimenteerd. Nieuwe technieken, nieuwe manieren om verhalen te verbeelden, de tijd van ‘de wilden’ die de vrijheid van expressie met volle overtuiging uitgoten over hun panelen. Maar ik was niet onder de indruk.

Het is niet aan mij om Hans den Hartog Jager als criticus te bekritiseren. Hij verdient alle lof. Het valt ook niet mee om echte topstukken te bemachtigen. Maar de gepresenteerde werken zijn beslist niet de kernkunstwerken van de grote namen die hij presenteert. Daarom zijn de verhalen naast het werk zoveel boeiender dan de werken zelf. Het tijdsbeeld en de passie van de kunstenaars worden perfect beschreven. Dan krijg ik pas flashbacks en herkenning. Maar de werken zelf, ik ben niet onder de indruk.

 

Als vrijheid een motief is om wild te zijn, of als vrijheid noodzakelijk is om kunstuitingen te fabriceren, dan is het motief voor mij te mager. De flashbacks die we als kijker ervaren duiden op een tijd van individualisme, de autonomen, een pre-chaos tijdperk van onsamenhangende impulsen en motieven, een tijd die nog net een beetje actueel en herkenbaar is. Een kunstenaar zoekt naar een ervaring die toekomstig is, een perspectief van verwachting, dat is vrijheid. De vraag is dus of we 50 jaar na dato nog onder de indruk zijn. Ik niet.

Werken van respectievelijk Ferdi Clementinus, Guido Geelen, Armando, en de catalogus van de expositie.

Reactie schrijven

Commentaren: 0